Abstracte Aarde

Vorm, Licht en Structuur.

Wanneer we de natuur benaderen vanuit detail en structuur, ontstaat een nieuwe werkelijkheid. Deze serie laat zien hoe het herkenbare kan vervagen en plaatsmaakt voor abstractie. Het zijn beelden waarin lijnen, patronen en licht de hoofdrol spelen. De aarde toont zich niet als landschap, maar als kunstwerk – een spel van tijd, erosie, vergankelijkheid en veerkracht.

Deze foto’s nodigen uit tot interpretatie. Ze zijn geen letterlijke weergave, maar een dialoog tussen vorm en betekenis. Het is een serie over transformatie en overleven, over hoe leven zich nestelt in steen en droogte, en hoe vergankelijkheid schoonheid kan worden.

Dans in het Licht

Een gedroogd blad, sierlijk gekruld, staat centraal tegen een achtergrond van cirkelvormige lichtvlekken. Het beeld is een spel van scherpte en vervaging, van organische vorm tegenover abstracte lichtstructuren. De kromming van het blad lijkt op een gebaar, een danspas in een ruimte van glinsterende cirkels. Het vertelt over vergankelijkheid, maar ook over elegantie in eenvoud.

De Huid van de Aarde

Een rotswand toont zich als een monument van tijd: horizontale lijnen, uitgesleten door erosie, contrasteren met groene vegetatie die zich vastklampt aan de harde ondergrond. Het beeld is bijna abstract door de repetitie van vormen en kleuren – warme aardetinten tegenover koel grijs en groen. Het vertelt over kracht en kwetsbaarheid: hoe leven zich nestelt in steen, hoe tijd patronen schrijft in de huid van de aarde.

Lijnen van Overleven

Een helling van vulkanisch gesteente, diep donker van kleur, wordt doorsneden door diagonale lijnen alsof het landschap zelf een grafische compositie vormt. De textuur is ruw, bijna korrelig, en ademt de kracht van vuur dat ooit deze aarde vormde. Tussen deze strakke structuren verschijnen kleine groene sprieten – tekenen van leven in een wereld die ooit verwoestend heet was. Het beeld vertelt over veerkracht en oorsprong: hoe nieuw leven zich nestelt in de resten van een explosieve geschiedenis.

Deze beelden tonen de natuur als abstracte kunst. Geen traditionele landschappen, maar fragmenten waarin vorm, licht en textuur de hoofdrol spelen. Het herkenbare wordt losgelaten, waardoor ruimte ontstaat voor interpretatie. Hier, in lijnen en structuren, vinden we verhalen van tijd, erosie en overleven.